تعدیل اثر خروج تصادفی در آمارگیری های طولی به روش معادله های براورد تعمیم یافته

در اکثر آمارگیری ها، برخی از واحدها به علت عدم برقراری تماس یا امتناع از پاسخ دادن، هیچ اطلاعاتی ارایه نمی کنند. بی پاسخی واحد تقریباً در تمام آمارگیری ها شایع است. این مشکل آماره های آمارگیری را اریب می کند. یک روش برای جبران اثر بی پاسخی واحد، وزن دهی است. داده های همبسته در علوم تربیتی و بخصوص در علوم اجتماعی بسیار رایج هستند. یکی از پرکاربردترین نوع داده های همبسته، داده های طولی هستند. معادله های براورد تعمیم یافته ی لیانگ و زیگر (1986) یک روش کلی و مناسب برای تحلیل پارامترهای رگرسیونی در داده های طولی هستند. تحت مکانیزم گم شدگی تصادفی، این معادله ها منجر به براوردهای اریب برای پارامترهای رگرسیونی می شوند. در این پایان نامه پس از معرفی آمارگیری پانلی و نوع های گم شدگی در آمارگیری پانلی، معادله های براورد تعمیم یافته ی لیانگ و زیگر (1986) به عنوان روشی برای براورد پارامترها در مطالعه های طولی معرفی می شود. پس از بیان روش تعدیل اثر بی پاسخی در این معادله ها، با استفاده از آمارگیری پانلی خانواری انگلیس، توزیع نمونه گیری شبیه سازی شده و روش معادله های براورد تعمیم یافته ی موزون روبینز و همکاران (1995) با معادله های براورد موزون مقایسه می شود. نتیجه های این مطالعه نشان می دهد که (برحسب اندازه ی نمونه ای، همبستگی بین دو دوره و نرخ بی پاسخی) روش معادله های براورد تعمیم یافته ی موزون روبینز و همکاران در همه ی حالت ها از روش معادله های براورد موزون بهتر است.